Βάλια Λολίδου: oι μοναχικοί περίπατοι μέσα στο σκοτάδι κάνουν καλό
Είναι εντυπωσιακό πως μια ιστορία μπορεί να εμπνεύσει τέτοια διαφορετικότητα! Δημιουργοί από τον χώρο των οπτικών τεχνών τίμησαν με την συμμετοχή τους το ΣΦΥΡΙΓΜΑ, σε μια προσπάθεια που στόχο έχει την παρουσίαση μιας transmedia εμπειρίας στο κοινό, ασυνήθιστη για την Ελληνική εικονοπλαστική σκηνή. Και αυτό διότι δεν βλέπουμε ένα οπτικό έργο σαν μια εμπειρία που "σβήνει" μετά την θέασή του, αλλά σαν ένα γεγονός, μια πράξη που μπορεί να δώσει το έναυσμα για καλλιτεχνικό διάλογο και ουσιαστική κουβέντα. Έτσι νιώθουμε πως θα έπρεπε να λειτουργούν οι τέχνες τις εικόνας!
Σε αυτό το άρθρο συναντούμε την νέα εικαστικό, Βάλια Λολίδου.
Γιατί πήρες την απόφαση να συμμετάσχεις;
Με παρακίνησε η πρωτοποριακή ιδέα του πρότζεκτ, που συνδυάζει τον κινηματογράφο με τις εικαστικές τέχνες. Καλεί καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο να παράξουν έργο με έμπνευση την ταινία. Προβάλει έτσι μια ιδεολογία άμεσης παραγωγής τέχνης μέσα από τέχνη, η οποία είναι πρωτοποριακή στον καλλιτεχνικό χώρο και με την οποία δεν έχω ξανά ασχοληθεί. Θεωρώ ότι το πάντρεμα της κινούμενης εικόνας του κινηματογράφου με την συνήθως στατική εικόνα των εικαστικών τεχνών έχει να προσφέρει πολλά στους συμμετέχοντες και το κοινό.
Πώς έμαθες για το ΣΦΥΡΙΓΜΑ;
Από μια αγγελία που είδα αναρτημένη στη σχολή μου (Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών ΑΠΘ).
Τι ήταν αυτό που σε ιντρίγκαρε στο θέμα;
Το γεγονός ότι το πρότζεκτ βασίζεται σε μια κινηματογραφική ιστορία με πλοκή και εξέλιξη. Μια ιστορία που προκύπτει από τις σκοτεινές πτυχές της ελληνικής λαϊκής παράδοσης με θέμα τη δεισιδαιμονία. Η μυστικιστική διάθεση και η σκοτεινή ατμόσφαιρα είναι στοιχεία που προσπαθώ και εγώ να προσδώσω στα έργα μου. Πιστεύω ότι η τέχνη πρέπει να διερευνά τα «πέρα από τα λογικά όρια» μια έκφραση του οποίου είναι άλλωστε και ο χώρος της δεισιδαιμονίας και των απόκοσμων ιδεών.
Πως το δουλεύεις μέσα στο μυαλό σου;
Η πίστη στις δεισιδαιμονίες είναι γεγονός που προκαλείται από τον φόβο. Ένας ακατανόητος μη λογικός φόβος, ο οποίος με τον ίδιο παράλογο τρόπο ξορκίζεται. Μια αυτοάνοση ψυχολογική άμυνα, αντίστοιχη της τυφλής πίστης στη θρησκεία και της χρήσης σκληρών ναρκωτικών, ένα σύστημα συμπεριφορών με στόχο την απόκτηση της ψευδαίσθησης ότι όλα θα πάνε καλά. Μην περνάς κάτω από σκάλες, μακριά από μαύρες γάτες, μην σφυρίζεις όταν περπατάς μόνη σου.
Τι διαδικασία ακολουθείς;
Η ιδέα βρίσκεται συνέχεια στο κεφάλι μου. Όταν μου λένε «χτύπα ξύλο», όταν ακούω κάποιον να σφυρίζει ή όταν περπατάω μόνη μου το βράδυ. Η τελετουργική διαδικασία που ακολουθώ είναι απλή. Ακουστικά, μουσική και περπάτημα το βράδυ. Όταν το άγχος της καθημερινότητας καταλαγιάζει, τότε είναι που ξεπηδούν οι καλύτερες ιδέες και τα πιο πρωτοπόρα σχέδια. Οι μοναχικοί περίπατοι μέσα στο σκοτάδι κάνουν καλό.
Επιρροές-Τάσεις-Τεχνική
Τα έργα μου έχουν γίνει με την τεχνική των φωτογραμμάτων. Ακουμπώντας επιλεγμένα αντικείμενα πάνω σε φωτοευαίσθητο χαρτί και φωτίζοντας με τον προτζέκτορα, προκύπτει ένα αρνητικό ασπρόμαυρο αποτέλεσμα μιας «σχεδόν» φωτογραφίας. Αυτή η τεχνική έγινε γνωστή από τον αμερικάνο καλλιτέχνη Man Rey, ο οποίος αποκαλούσε τα έργα του “rayographs”. Ανάμεσα στο αφηρημένο και το αναπαραστατικό, τα «περιγραμματικά» φωτογράμματα αποδίδουν μια έντονη μυστικότητα.
Τι θέλεις να πεις στο κοινό μέσα από τα έργα σου;
Στόχος μου δεν είναι να μεταδώσω ένα λογικό ξεκάθαρο μήνυμα, αλλά μάλλον να δημιουργήσω μια αίσθηση. Θέλω ο θεατής να νιώσει συναισθηματικά το έργο μου, όχι να το προσεγγίσει λογικά. Εξάλλου το ίδιο το θέμα του ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΟΣ κινείται αντίθετα στους κανόνες της λογικής. Ωστόσο στα έργα μου υπάρχουν και στοιχεία που μπορεί να αποκωδικοποιήσει κανείς, σε μια προσπάθειά μου να επιβραβεύσω τους παρατηρητικούς, με τους οποίους ταυτίζομαι αφού και εγώ θεωρώ τον εαυτό μου κατά κύριο λόγο παρατηρήτρια και όχι συμμετέχουσα.
Πιστεύεις στις δεισιδαιμονίες;
«Θα γίνει αυτό, εάν γίνει αυτό». Αυτό ήταν το πατρόν μια ψυχαναγκαστικής πρακτικής της παιδικής μου ηλικίας. Μια διαδικασία πολύ κοντά στην έννοια της δεισιδαιμονίας, που κατέληγε να ελέγχει το άγχος μου και την διάθεσή μου. Τώρα πια, όχι δεν πιστεύω αλλά το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν και οι λόγοι που το κάνουν έχουν ενδιαφέρον για εμένα.
Γιατί να έρθει στην έκθεση κάποιος;
Τα κοινό θα έχει την ευκαιρία να δει τα αποτελέσματα του εγχειρήματος. Η πρωτοποριακή φύση του project παραγωγής τέχνης μέσα από τέχνη και η πολυπολιτισμικότητα του είναι στοιχεία ενδιαφέροντος. Συμμετέχουν καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, με διαφορετικά υπόβαθρα και διαφορετικές κουλτούρες, οι οποίοι καλούνται να αντιμετωπίσουν το ίδιο θέμα. Τελευταίο και σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι το ΣΦΥΡΙΓΜΑ είναι ένα project που τρέχει εθελοντικά, με όλα τα μέλη να προσφέρουν αφιλοκερδώς για να υπηρετήσουν την δημιουργία με βάση την ιδέα.
Όλα τα έργα που δημιούργησε η Βάλια, για το WHISTLE project, θα είναι διαθέσιμα στο κοινό κατά την διάρκεια της transmedia έκθεσης.
Η Βάλια Λολίδου γεννήθηκε και κατοικεί στη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε το 2016 από τη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης. Φοιτεί από το 2017 στη σχολή Καλών Τεχνών ΑΠΘ, τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, στο οποίο πέρασε το 2016 με το θεσμό των ταλέντων. Έργα της περιλαμβάνουν, εθελοντική συμμετοχή στην ART THESSALONIKI, «Ομαδική Έκθεση 3ου Εργαστηρίου ΣΚΤ» στη Δημοτική Βιβλιοθήκη Θέρμης, με επιμελητή τον Γιώργο Τσακίρη, Ομαδική Έκθεση «Τέχνη και Τρέλα» στο καφέ “Zώγια”, επιμελητής Παύλος Βασιλειάδης, Ομαδική Έκθεση με αντικείμενο την βαλίτσα στο Μπενσουσάν Χαν, επιμελητές Γιώργος Τσακίρης και Χάρης Κοντοσφύρης, Συλλογική έκθεση «Έγινε η σπίθα πυρκαγιά» στο Μπενσουσάν Χαν, επιμελητές Γιώργος Τσακίρης και Γιώργος Τούλας, στα πλαίσια της εκδήλωσης Θεσσαλονίκη Αλλιώς από την ομάδα parallaxi.
Βρείτε την Βάλια Λολίδου στο INSTAGRAM