Άννα Δεληγιάννη: ο κόσμος είναι παράξενο μέρος για να ζείς
Είναι εντυπωσιακό πως μια ιστορία μπορεί να εμπνεύσει τέτοια διαφορετικότητα! Δημιουργοί από τον χώρο των οπτικών τεχνών τίμησαν με την συμμετοχή τους το ΣΦΥΡΙΓΜΑ, σε μια προσπάθεια που στόχο έχει την παρουσίαση μιας transmedia εμπειρίας στο κοινό, ασυνήθιστη για την Ελληνική εικονοπλαστική σκηνή. Και αυτό διότι δεν βλέπουμε ένα οπτικό έργο σαν μια εμπειρία που "σβήνει" μετά την θέασή του, αλλά σαν ένα γεγονός, μια πράξη που μπορεί να δώσει το έναυσμα για καλλιτεχνικό διάλογο και ουσιαστική κουβέντα. Έτσι νιώθουμε πως θα έπρεπε να λειτουργούν οι τέχνες τις εικόνας!
Σε αυτό το άρθρο η εικαστικός Άννα Δεληγιάννη μοιράζεται μαζί μας σκέψεις και εντυπώσεις μέσα από την συμμετοχή της στην δημιουργική διαδικασία του "σφυρίγματος" και τα έργα που δημιούργησε για τον σκοπό αυτό.
Γιατί πήρες την απόφαση να συμμετάσχεις?
Διαβάζοντας το open call, είδα κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα, άνθρωποι που αγαπούν τη τέχνη να απευθύνονται σε μια ανοιχτή συνεργασία . Είναι ενδιαφέρον πρότζεκτ και ανυπομονώ να δω το αποτέλεσμα.
Τί ήταν αυτό που σε ιντρίγκαρε στο θέμα?
Η έννοια του δαίμονα, του κακού , είναι κάτι που χρόνια ενδιαφέρει και ιντριγκάρει την ανθρώπινη φύση. Άλλοι το βλέπουν σαν κάτι το τρομακτικό και άλλοι ως μια καταστροφή που θα ανοίξει δρόμους για δημιουργία.
Πως το δουλεύεις μέσα στο μυαλό σου?
Βλέποντας υλικό από τα γυρίσματα της ταινίας, ξεχωρίζω τί μου τραβά τη προσοχή και στη συνέχεια απομονώνω κάποια στοιχεία που θεωρώ ιδιαίτερα και αρχίζω και δουλεύω πάνω σε αυτά. Είναι σημαντικό η ατμόσφαιρα και το συναίσθημα που δημιουργείται τη πρώτη φόρα που βλέπεις μια εικόνα , να είναι το ίδιο όταν έχει τελειώσει το σχέδιό μου.
Τι διαδικασία ακολουθείς?
Αυτό το πρότζεκτ αποφάσισα να το προσεγγίσω πιο ρεαλιστικά. Κρατώντας τις εκφράσεις και τη δυναμική των πρωταγωνιστών , διαμόρφωσα το περιβάλλον τους με επαναλαμβανόμενα μοτίβα, χαοτικές γραμμές φτιαγμένες με πένα και περιόρισα το χρώμα. Με αυτό το τρόπο ισορροπείται η φαντασία και η παράνοια όπου λαμβάνει χώρα σε αυτή τη ιστορία.
Επιρροές.
Käthe Kollwitz, Otto Dix, Erich Heckel
Τασεις, Τεχνική.
Γερμανικός Εξπρεσιονισμός Μαρκαδόροι και μελάνι σε χαρτί.
Τι θέλεις να πεις στο κοινό μέσα από τα έργα σου?
Θα ήθελα να πω ότι ο κόσμος είναι παράξενο μέρος να ζεις ,τρελές καταστάσεις μπορούν να συμβούν σε απλούς , καθημερινούς ανθρώπους και για αυτό το λόγο πρέπει να ερχόμαστε σε επαφή με ότι μας προκαλεί φόβο. Ένα παράξενο πρόσωπο , ένα σκοτεινό μέρος , μια δεισιδαιμονία , όλα καταρρίπτονται μόλις πλησιάσει κανείς και τα γνωρίσει.
Τι θα ήθελες να δει το κοινό μέσα σε αυτά?
Θέλω να νιώσουν την ατμόσφαιρα μιας νύχτας όπου κάτι περίεργο πρόκειται να συμβεί. Να δουν τα πρόσωπα των ανθρώπων και να μπουν στη θέση τους και με αγωνία να περιμένουν την επόμενη σκηνή που θα ακολουθήσει .
Πιστεύεις στις δεισιδαιμονίες?
Πιστεύω στη δύναμη που έχουν . Αν πραγματικά πιστεύεις κάτι , είναι πολύ πιθανό να προκαλέσεις τη πραγματοποίησή του. Ο φόβος είναι αρκετά βαθιά ριζωμένος στο ανθρώπινο μυαλό και μπορεί να δημιουργήσει οτιδήποτε και να το φέρει στη "πραγματικότητα".
Η ιδέα της συνεργασίας του πρότζεκτ?
Η ιδέα αυτή είναι και ο λόγος που πήρα μέρος στο συγκεκριμένο πρότζεκτ. Η συγκέντρωση πολλών ανθρώπων σε διαφορετικές θέσεις , όπου αυτόνομα θα δημιουργούν κάτω από το πρίσμα μιας ιδέας είναι κάτι που με συναρπάζει και με κάνει να έχω ελπίδες για το μέλλον. Δε γυρνάμε όλα γύρω από την εμπορικότητα και δεν είναι ανάγκη να γίνονται όλα για να πουλήσουν . Η πραγματοποίηση αυτής της ταινίας είναι το ζωντανό παράδειγμα ότι γίνονται πράγματα απλά επειδή μας αρέσουν και για να δημιουργηθεί ένα ζωντανό δίκτυο ανθρώπων που πραγματικά δημιουργούν και όχι απλά εργάζονται.
Γιατί να έρθει στην έκθεση κάποιος?
Για να δει τα έργα ανθρώπων που εργάστηκαν χωρίς κανένα βέτο , πίεση και άγχος, Για να δει ότι ωραία πράγματα συμβαίνουν με συνεργασία και αγάπη για τη δουλειά που κάνεις.
Όλα τα έργα που δημιούργησε η Άννα, για το WHISTLE project, θα είναι διαθέσιμα στο κοινό κατά την διάρκεια της transmedia έκθεσης.
Η Άννα Δεληγιάννη γεννήθηκε στην Αθηνά και σπούδασε στην σχόλη Κάλων Τεχνών του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης. Η δουλεία της έχει κύριο χαρακτηριστικό της, την διάδραση μεταξύ των ανθρώπων αλλά και του περιβάλλοντος τους. Οι τελευταίες δημιουργίες της, είναι ένας συνδυασμός πολυγραμμικών μοτίβων εμπνευσμένα από την αρχιτεκτονική της Ανατολής και Μέσης Ανατολής, διατηρώντας ταυτόχρονα μια Ευρωπαϊκή φιλοσοφία, αυτής των Βαλκανίων. Τοποθετεί τους χαρακτήρες της σε ένα περιβάλλον πλούσιο σε λεπτομέρειες, με μια αίσθηση αστικού χαρακτήρα, η όποια εξελίσσεται ανάμεσα στην γεωμετρία και την προοπτική. Τα χαρακτηριστικά αυτά χρησιμοποιούνται με σκοπό να δημιουργήσουν έναν χαοτικό συνδυασμό αισθήματος έλξης αλλά και ασφυξίας ταυτόχρονα. Υπάρχει μια ευχάριστη ισορροπία μεταξύ φανταστικού και πραγματικού τόσο γύρω από τις φιγούρες, όσο και από το περιβάλλον στο οποίο αυτές υπάρχουν. Η Άννα χρησιμοποιεί πολλές φορές το τυχαίο σαν εργαλείο για να μεγαλώσει την εντροπία των χαοτικών της έργων. Μετατρέπει τα λάθη της σαν πηγή έμπνευσης νέων προοπτικών στα έργα της, διατηρώντας έτσι την αυθεντικότητα και την μοναδικότητα αυτών ανεπηρέαστη. Όπως είχε πει και ο Miles Davis "μην φοβηθείς τα λάθη, δεν υπάρχουν...". Αγαπά να κρύβει χαρακτηριστικά όπως ονόματα και φιλικά πρόσωπα, στις λεπτομερές των έργων της. Ένα παιχνίδι με τους ανθρώπους που ακολουθούν την δουλειά της.